Categories: Blog

Fadoua Alaoui

Delen

Het lijkt er op dat je vandaag de dag in Nederland niet meer gelukkig mag zijn. Er is immers zoveel onrecht in de wereld; we vernielen de natuur met z’n allen, er is veel ongelijkheid en er zijn op teveel plekken oorlog situaties.

En daar zit m nou nèt het probleem, want als we met z’n allen vinden dat we niet mogen genieten van de dingen die we wèl hebben, worden we heel ongelukkig en wat denk je dat dat aantrekt?! Geen mooie dingen in ieder geval. Daarnaast vind ik dat we het verplicht zijn aan de mensen die het niet zo goed hebben. Dat klinkt misschien raar, maar wie of wat helpen wij door hier met z’n allen te gaan sikkeneuren? Helemaal niemand! Sterker nog, we geven een constant signaal af van ontevredenheid. Een ontevredenheid die iemand met beduidend minder middelen niet zal kunnen begrijpen. Natuurlijk moeten we nadenken over dingen die anders kunnen. De meest geweldige nieuwe ontdekkingen ontstaan uit deze behoefte, maar om nou van alle leuke dingen alleen de negatieve kant te laten zien lijkt mij niet de oplossing.

Deze gedachte voelde ik heel sterk toen ik in een minder welvarend deel van het Koninkrijk woonde. Wat wordt er ontzettend veel gezeurd in Nederland! Als je woont in een omgeving waar een grote groep van de bevolking het beduidend minder heeft, maar er juist het beste van maakt en geniet van de kleine dingen van het leven, dan valt de ontevreden houding van de Nederlander echt op. Al komt deze houding vanuit een gevoel van empathie.

In Nederland lijkt men te denken dat dit de enige juiste opstelling is, een andere is niet mogelijk en niet wenselijk, want dit zou impliceren dat we geen empathie hebben. Op mij komt deze houding over als een echte welvaartsziekte. We moesten ons doodschamen met z’n allen, want door deze opgelegde ontevredenheid creëren we juist een maatschappij die niet meer ziet wat het heeft. in mijn optiek hebben we altijd een keuze, al lijkt iets soms een ‘niet’- keuze. Wat leren we onze kinderen op dit moment in Nederland? Dat het nooit meer goed komt, dat het heel slecht gaat met de wereld.

Wat is er gebeurt met ons natuurlijke vertrouwen in het universum, yin en yang? Wat gebeurt er met een hele generatie waarbij dit vertrouwen voortdurend wordt ondermijnd? Já, we moeten alert zijn, já we moeten denken aan het milieu, já we moeten kijken hoe we mensen die het minder hebben kunnen bijstaan en empoweren, zodat hun situatie verbetert, maar laten we er alsjeblieft voor waken dat we ons niet laten meesleuren in een modderstroom van pessimisme en ontevredenheid, want daar gaan we aan ten onder en hebben we niemand mee geholpen.

Ik geloof dat met dezelfde wens, maar een ándere aanpak en houding we tot betere resultaten kunnen komen. In ieder geval worden we er met z’n allen een stuk gelukkiger van, want niemand is ooit geïnspireerd en gebaat geweest bij een zo’n zwaarmoedige opstelling!