Fadoua Alaoui
Iedereen heeft te maken met cultuur, bewust of onbewust, maar CULTUUR is zeg maar echt mijn ding. Niet de ene of de andere cultuur, maar juist alle, naast elkaar. Het fascineert me! Cultuur is alles omvattend, overal aanwezig, in de kleinste dingen, zelfs zaken die men toeschrijft aan bijvoorbeeld religie behoren vaak tot de cultuur.
Het mooie is, dat wanneer je opgroeit met verschillende culturen, je overeenkomsten gaat herkennen. Ik kan ook niet meer anders dan constant de vergelijking, maar vooral de hérkenning, te zoeken. Dat is een soort tweede natuur geworden. In ‘mijn’ wereld is dat een vanzelfsprekendheid, maar ik kom er steeds meer achter dat dit automatisme in mijn hoofd, deze “default” instelling, geen vanzelfsprekendheid is voor het gros van de mensen.
Ondertussen ontdek ik steeds meer overeenkomsten tussen culturen, ook daar, of misschien wel, juíst daar, waar je het niet zou verwachten. Dingen die door een groep als “eigen” worden beschouwd, blijken dikwijls niet authentiek, maar voort te komen uit andere culturen en óf opgelegd door de machthebber, óf aangenomen door vermenging. Het is niet voor niets dat de vieringen van het christelijk geloof werden vermengd met de reeds bestaande “heidense” vieringen.
Als dochter van een christelijk opgevoede moeder en Islamitische vader werden mij niet zozeer de verschillen verteld door mijn ouders, maar juist vaak de overeenkomsten tussen deze twee religies laten zien. De Koran is immers het vervolg van het Oude en het Nieuwe testament en dit betekent automatisch dat deze drie religies elkaar insluiten. De invulling en uitoefening is wellicht anders, maar veelal bepaald door de op dat moment heersende cultuur, en daarmee is voor mij de cirkel rond.
Als ik vroeger op vakantie in Marokko was, droegen de oudere vrouwen soms een hoofddoek, jongere vrouwen nauwelijks. Als we naar de medina van Fès gingen, ons favoriete uitstapje, zag ik iets méér vrouwen met hoofddoek en sluier, maar het was nog steeds gemengd. Mijn Nederlandse oma droeg in mijn jeugd, altijd een hoofddoekje als ze de deur uit ging. Dat was “netjes”, net zoals in Marokko! Op dit moment worden allerlei zaken door beide “kanten” versterkt om aan te geven hoe veel we van elkaar verschillen. Ik kijk liever naar de overeenkomsten, al zien ze er soms iets anders uit.
